Kraj prijateljstva ili kraj strpljenja od strane američkih predstavnika koji su zaduženi za Balkan? Tako bih ovaj put započeo pisanje ovoga teksta. Svemu u životu dođe kraj pa tako i prijateljstvu koje je prokockano ili na bilo koji drugi način zloupotrebljeno. Poznata krilatica koja se od malih nogu uči još u školi na području Zapadnih zemalja jeste da nema besplatnog ručka. Problem je samo što mi na Balkanskom poluostrvu još uvek nećemo da usvojimo tu maksimu.
Zbog tvrdoglavog odbijanja tako jasnog pravila, u javnosti a i diplomatskim krugovima, se sve više glasno šapuće da Albin Kurti gubi polako ali sigurno podršku njihovog najvećeg saveznika, a to su Sjedinjene Američke Države. Svima je već uveliko jasno da se diplomatska borba vodi intenzivno, i da je, barem kako se za sada stiče utisak, na pomolu rešavanje ovoga problema. Lično, kao laik koji celokupnu političku situaciju pratim iz medija, novina ili razgovorima sa lokalnim političarima, dogovor između Sjedinjenih Američkih Država, Evropske unije, Srbije i predstavnika sa Kosova, je da svako mora nečega da se odrekne a ujedno da nešto za uzvrat dobije kao nagradu. Kada se ovaj stav uzme u obzir, definitivno je jasno da će politički predstavnici Srbije uspeti u svome dugogodišnjem stavu i nameri da se formira zajednica srpskih opština. Iako se u jednom momentu stekao utisak da od formiranja zajednice srpskih opština nema ništa i da su posrednici u pregovorima odustali od te ideje, u poslednjih šest meseci se ta ideja i te kako vratila u centar svih pregovora. Čak šta više, sve glasnije ovaj stav zastupa američki predstavnik za Zapadni Balkan, Gabrijel Escobar, kao i predstavnika Evropske Unije, Miroslav Lajčak. Složićete se sa mnom da kada ovako dve velike političke figure u javnosti izađu sa ovakvim jasnim stavom u vezi formiranja zajednice srpskih opština, onda se više samo formiranje ne dovodi u pitanje.
Međutim, druga strana kategorički odbija da se dogodi taj čin formiranja zajednice srpskih opština, iznoseći uporno argumente protiv. Zbog nesaradljivosti sa pregovaračima povodom ovog predloga, stiče se utisak da dolazi do zahlađenja odnosa sa prijateljskim zemljama, jer, sa ovako čvrstim stavom Albina Kurtija, teško da se može doći do konačnog rešenja koje bi bilo prihvatljivo za obe strane. Zbog toga se u poslednje vreme sve češće čuju kritike od strane Sjedinjenih Američkih Država na račun predstavnika kosovskih institucija, zbog odbijanja da se pristupi formiranju Zajednice srpskih opština. Čak šta više jedna izjava izaslanika Amerike za Zapadni Balkan je posebno ostala upečatljiva a to je da će Zajednica srpskih opština biti formirana sa ili bez Kurtija. A takođe je jedna situacija dodatno potvrdila jasan stav Amerike po ovom pitanju. Naime, na diskusiji o Zajednici srpskih opština koja je održana 31. januara u ambasadi Amerike u Prištini, ambasador Džefri Hovenijer nije pozvao Kurtija. Kruna svih ovih tvrdnji da su zahladneli odnosi prema Albinu Kurtiju jeste i to da predstavnici opozicije sa Kosova relativno često borave u Sjedinjenim Američkim Državama, a prema dostupnim informacijama su u Vašingtonu održali brojne sastanke sa senatorima, kongresmenima. Na molitvenom doručku koji se tradicionalno organizuje početkom februara prisustvovali su Ramush Haradinaj i Memli Krasniqi a poziv za Albina Kurtija nije stigao od strane američkih prijatelja.
Kada se uzme sve ovo u obzir stiče se utisak da se možda pokreće neka vrsta inicijative da smene aktuelne vlasti na Kosovu, jer kako sam rekao na početku samog teksta, nema besplatnog doručka.
Napomena: Mišljenja i stavovi izneseni u ovom tekstu su isključivo autorski i ne predstavljaju nužno stavove i mišljenja New Perspektive.
